O Przedszkolu

        Dlaczego Krasnal Hałabała?

Patronem naszego przedszkola jest Krasnal Halabała, bohater opowiadań Lucyny Krzemienieckiej "Z przygód krasnala Hałabały".

Otoczenie przyrodnicze stanowi jeden z najważniejszych filarów w pracy przedszkola. Przyroda obok życia rodzinno-społecznego jest skarbnicą tematów do pracy z dziećmi w wieku przedszkolnym. Położenie Przedszkola sprzyja rozwijaniu poczucia bliskości i umiejętności współżycia ze środowiskiem. Duży ogród, bliskość lasu, łąk i pól przyczynia się do lepszego poznawania współzależności człowieka, świata roślinnego i zwierzęcego. Wybierając nazwę, dla bezimiennego dotąd przedszkola, kierowałyśmy się z jednej strony chęcią rozbudzenia w dzieciach zainteresowań przyrodniczych (kształtowanie wrażliwości na piękno przyrody), a z drugiej strony, zainteresowań literackich, aby była to postać bajkowa, budząca pozytywne uczucia i postawy moralne dzieci. Taką właśnie postacią jest Hałabała. To krasnal z opowiadań Lucyny Krzemienieckiej pt; „Z przygód Krasnala Hałabały”. Mieszka w lesie, pomaga wszystkim współmieszkańcom w kłopotach i troskach. Dzieci śledząc jego przygody w różnych porach roku, poznają tajemnice przyrody, lasu, łąk i pól, uczą się dostrzegać różnice otaczającego świata w sposób prosty i zrozumiały. Prostota, bezpośredniość, optymizm i humor, dobroć i umiejętność przeciwstawianiu się złu, to pozytywne cechy naszego krasnala. Dlatego postać ta wydała się nam odpowiednia, a piękno literatury dla dzieci autorstwa Lucyny Krzemienieckiej pozwoliło nam na realizację zamierzonych celów. Z tej okazji zlecono miejscowemu artyście-rzeźbiarzowi Panu Franciszkowi Piecha, wykonanie figurki przedstawiającej KRASNALA HAŁABAŁĘ - Logo Przedszkola.

STOJĄ KSIĄŻKI W BIBLIOTECE
A W TYCH KSIĄŻKACH CAŁY ŚWIAT..

              Lucyna Krzemieniecka

Urodziła się 11 maja 1907 r. w Warszawie. Poetka, prozaik. Debiutowała w 1926r. wierszem „Szczęście”. Należała do grupy poetyckiej Kwadryga. Swoje utwory ogłaszała w „Bluszczu”, „Głosie Literackim”, „Głosie Prawdy”. Od 1928 r. poświęciła się wyłącznie pisaniu dla dzieci i młodzieży, współpracowała m.in. z „Płomykiem”, „Płomyczkiem”, „Słonkiem”, „Iskierkami”, „Świerszczykiem”, a także z Polskim Radiem i Teatrem Baj. Twórczość fantastyczna Krzemienieckiej, zespolona z powszednim dniem, z tym wszystkim, co bliskie dziecku, z przyrodą, z cennymi w sensie wychowawczym wartościami etycznymi, ukazuje piękno życia i urok ludzkiej dobroci, uczy wrażliwości na ludzkie cierpienie i pojmowanie dobra...

Pisała w sposób prosty, trafiający do dzieci, szeroko rozpowszechniała styl bajki pisany prozą przeplataną wierszem. Gani lenistwo, tchórzostwo, niechlujstwo, wady dziecięce. Wszystkie te wady stara się odsłonić w formie baśniowej, z dodatkiem humoru, który pozwala jej łatwiej dotrzeć do czytelnika. Szczególnie wzruszająco pisała o przyrodzie - zmieniających się porach roku, barwach jesieni. Opublikowała m.in. „Idzie Nowy Roczek”, „Bajdy ciotki Adelajdy”, „Cudowne okulary”, „Przygody Gapcia”, komedyjkę dla teatru lalkowego „Historia cała o niebieskich migdałach”, „Z przygód krasnala Hałabały”. Wydała m.in. „Karierę Franka Żyrafy”, „Kłopoty Burka z podwórka”, „O dębie, co żołędzie rozdawał”, „ O młynarzu Sylwestrze”, „ Leśne rachuneczki” „ Przyjechała zima wozem”, „ Jak Sebastianek nauczył się tabliczki mnożenia”, „ Dziwni goście”, Po śmierci autorki ukazały się: „Bajże baju po zwyczaju” i „Domek zapomnienia”. Laureatka wielu nagród. Zmarła 29 września 1955 r. w Warszawie.